Blijf altijd een kijkje nemen in elkaars keuken
Als je met je organisatie een droom hebt, daar heldere doelstellingen bij hebt geformuleerd en er concrete KPI’s aan hebt verbonden, wil je natuurlijk niet dat het project daarmee is afgerond. Dan gaat het pas beginnen! Die droom moét gerealiseerd worden. Net als goede voornemens, kunnen goede plannen makkelijk stranden. Dit betekent dat zodra je van start gaat, je continu moet blijven monitoren, reflecteren en bijstellen. Een dashboard is je controlepaneel in cijfers, maar wat jij en je collega’s ermee doen is het allerbelangrijkste. De kracht? Samenwerken. Iedereen denkt van het begin tot het einde mee. Neem een kijkje in elkaars keuken en leer van andere disciplines en andere perspectieven.
Presenteren is leren
Structureel bij elkaar op bezoek blijven gaan is leuk en leerzaam. Neem letterlijk een kijkje in de keuken van je collega’s. Laat jullie dashboards aan elkaar zien, bespreek waarom er staat wat er staat en hoe het gaat. Presenteren is leren. Laat jullie cijfers zien, laat zien hoe je daar gekomen bent en laat zien wat jullie ermee doen. Laat zien wat jullie hebben ondernomen en wat succesvol was, en laat zien wat toch niet bleek te werken en wat jullie hebben bijgesteld. Dit bezoek alleen al voorbereiden zal iedereen uit het ontvangende team versteld doen staan van wat er allemaal al is gebeurd. Analyseer de informatie vanuit verschillende perspectieven, zodat het reflecteren echt de diepte in gaat en werkt.
Waarom zijn de cijfers zoals ze zijn?
Allereerst is het belangrijk om je altijd te blijven spiegelen aan je droom. Daarna kijk je met elkaar hoe het verwezenlijken daarvan tot nu toe gaat. Niet alleen door droog naar de cijfers te kijken, maar vooral door met elkaar in gesprek te gaan over waarom ze zijn zoals ze zijn. Als je kijkt naar de afgelopen periode, wat is er dan allemaal goed gegaan? Waar zijn jullie blij om en waarmee heb je echt iets bereikt? Vervolgens ga je na wat je concreet hebt gedaan en nog moet doen om verder te komen. Wat heb je er allemaal voor moeten doen om iets te bereiken en wie of wat heb je daarvoor nodig gehad? Tot slot hoort natuurlijk ook de criticaster erbij: wat is er allemaal niet goed gegaan? Welke risico’s heb je genomen of wat bleek achteraf toch niet zo handig? Hoe had dat beter gekund?
Vreemde ogen dwingen
Door het blijven herhalen van dit soort vragen aan de hand van valide informatie, blijf je met elkaar stil staan bij wat er echt heeft gewerkt, wat je daarmee bereikt hebt en vooral hoe dit kwam. En daar kun je heel veel van leren. Niet alleen door het voor jezelf op een rijtje te zetten, maar ook door het te presenteren aan andere disciplines en elkaar erop te bevragen. Lopen jullie ergens tegenaan waar je zelf nog geen oplossing voor hebt? Misschien komt je collega uit een heel andere tak van sport wel met de meest simpele en briljante oplossing. Vreemde ogen dwingen. Ook als het eigenlijk jullie gezamenlijke ogen zijn. En het mooie is: als iemand zijn motivatie en drijfveren presenteert, gaat het bij jezelf ook gelijk kriebelen.
